Her işin bir başlangıcı olduğu gibi birde bir sonu vardır. İşte iş
hayatının sonu da emekliliktir. İster kendi işimiz olsun ister ücret karşılığı
bir iş yerinde çalışalım ne yaparsak yapalım bir gün gelecek ister istemez iş
hayatımız sona erecektir. Yani artık emekliler kervanına bizde katılmış
olacağız.
Bizim ülkemizde emekli deyince her şeyden elini ayağını çekmiş artık
öbür tarafı düşünen hiçbir işle güçle uğraşmayan kısacası yan gelip yatan insan
anlaşılıyor. Ve nitekim de yakın çevremizden gözlemlediğimizde de emekli
insanlar tam da bu profile uygun yaşamaktadırlar. Sabah amaçsızca uyanıp avare
avare gezinenler mi dersin park bahçe bulup ağaç gölgesinde boş boş oturanlar mı
dersin kahvelerde akşama kadar oyun oynayanlar mı dersin aklınıza ne gelirse gelsin
hepsi aynı yere çıkıyor sadece zaman öldürmek, faydalı hiçbir şey yok. Oysa
emeklilik böylemi olmalı. Bence emeklilik ikinci hayattır. Çalışırken yapmak
isteyip te yapamadıklarımızı görmek isteyip te göremediklerimizi gitmek isteyip
te gidemediklerimizi yani yarım kalan yarımızı tamamlamak olmalıdır.
Bazı
kitaplarda okuruz ünlü insanlar hep yaşlılık dönemlerinde en iyi eserlerini
vermişlerdir. Demek ki insan yaşlandıkça daha da verimli olabilir. Belki biz
ünlüler gibi eserler üretemeyeceğiz (Neden olmasın)ama bizim de
yapabileceklerimiz yok mu? Emekli olduk diye hep boş lak lak lamı geçecek ömrümüz.
Peki neler yapabiliriz. En azından her gün
düzenli bir yürüyüş yapabiliriz. Hoşumuza giden gazete, dergi ve kitapları
okuyabiliriz. Yaşadığımız yerde görmediğimiz tarihi ve güzel yerleri gezip görebiliriz.(
Maddi imkânı iyi olanlar değişik yerlere gidip gezebilirler). Eş dost hısım
akraba ziyaretlerimizi yapabiliriz. Hayır kurumlarını ziyaret edip gücümüzün
yettiği kadar maddi manevi yardımlar yapabiliriz. Örnekleri daha da çoğaltabiliriz
yani sen yeter ki iste insana yapacak iş çok.
Hadi şimdi hiç bir şey yapamıyorsak kendimiz için iyi, faydalı şeyler
yapalım. Yani hayattan da emekli olmayalım. Saygılarımla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder